یک پرسش و یک شروع تازه
یادمه یک سال پیش بود که تازه می‌خواستم وبلاگ نویسی را تجربه کنم.این بود که در وبلاگ یکی از دوستانم به نام یوسف این کامنت را نوشتم : فوت و فن وبلاگ نویسی چیه ؟ یوسف در پاسخ نوشته بود:
«وبلاگ نویسی هیچ فوت و فنی نداره.فقط کافیه درباره چیزی که دوست داری بنویسی.»
راستش را بخواهید این جواب برای من زیاد قانع کننده نبود.چون من می‌خواستم مطلبی را که مینویسم و در دهکده جهانی منتشر میکنم واقعا به درد به خور باشد.
داستان وبلاگ نویسان حرفه‌ای
از طرفی « عنوان وبلاگ نویسی حرفه‌ای » هم برای من جاذبه خاصی داشت.جسته گریخته درباره وبلاگ نویسان حرفه‌ای شنیده بودم و حتی میدانستم بعضی از این وبلاگ نویسان موفق توانسته اند با استفاده از وبلاگ نویسی حرفه‌ای ،هزاران دلار درآمد کسب کنند داستان موفقیت این افراد برای من از هر داستان دیگری جذاب تر و شنیدنی تر بود.
پرسش های فراوانی در ذهنم بود،مانند اینکه:
آیا میشود تجربه موفق وبلاگ نویسان حرفه‌ای را تکرار کرد؟
آیا وبلاگ نویسی در ایران هم می‌تواند به شکل حرفه‌ای آن توسعه پیدا کند ؟
آیا....؟
چون هر چه درباره موفقیت وبلاگ نویسان حرفه‌ای شنیده بودم مربوط به وبلاگ نویسان آن ور آبی بود.(البته هنوز هم در ایران وبلاگ نویسی را نمیشناسم که به لحاظ کسب درآمد به موفقیت بزرگی رسیده باشد.)
وبلاگهای کسل کننده و بدون محتوا
آن موقع درباره وبلاگ های ایرانی نکته دیگری وجود داشت(متاسفانه هنوز هم وجود دارد) که موقع بازدید و خواندن آن وبلاگ ها باعث تاسف من می‌شد.چون اغلب مطالب آنها کسل کننده بود و به لحاظ محتوا هم ارزش بالایی نداشت.این بود که تصمیم گرفتم در اولین تجربه خودم به عنوان یک وبلاگ نویس قدمی کوچک برای بهبود این فضا بردارم.
چرا که به نظر من میشود به شکلی بنویسیم که مردم از خواندن نوشته‌های ما لذت ببرند ،میتوان با کمی مطالعه پستی را نوشت که صدها نفر بعد از خواندن آن احساس کنند که نکته جدید و با ارزشی را یاد گرفته اند .
از «لذت نقاشی» تا « لذت وبلاگ نویسی»
بنابراین من یک تصمیم جدید گرفتم و موضوع اصلی وبلاگ خودم را وبلاگ نویسی حرفه‌ای قرار دادم.از آنجاییکه همیشه هدفم این بوده است که نوشته‌هایم آموزنده و سرگرم کننده باشد ،اسم آن را «لذت وبلاگ نویسی» گذاشتم هر چند ممکن است با خواندن و شنیدن عنوان «لذت وبلاگ نویسی» یاد «باب راس» با آن مدل موهایش و مجموعه «لذت نقاشی» بیافتید ، البته اگر اهل دیدن برنامه خنده بازار باشید شاید الان یاد «داد ماس» و برنامه «ذلت نقاشی» هم افتاده باشید.
آموزش وبلاگ نویسی به شیوه ای هوشمندانه
- از شوخی که بگذریم من از طرفداران برنامه لذت نقاشی بودم و همیشه این برنامه را دنبال میکردم چرا که در هر برنامه آقای باب راس با استفاده از قلم مو و مجموعه. ای از رنگ های زیبا ،از یک بوم نقاشی سفید و خالی ،یک تابلو نقاشی زیبا میساخت البته نکته خاصی که در روش آموزشی آقای باب راس وجود داشت این بود که ایشان از روشهایی ساده و هوشمندانه برای آموزش استفاده میکرد و این همان کاری است که در این وبلاگ من به دنبال انجام آن هستم.
یک اعتراف ساده
در اینجا باید اعتراف کنم من عاشق روشهای ساده اما موثر هستم.روشهایی که زاییده نوآوری و ابتکار هستند و تاکید بر روی آنها باعث میشه یک تفاوت بزرگ ایجاد بشه! اگر بخواهم تصویر بهتری به شما بدهم باید بگویم منظورم از نوآوری و سادگی همان چیزی بود که استیو جابز با تاکید بر آن در محصولات شرکت اپل ،تحول بزرگی را در تمام دنیا ایجاد کرد.
و پله آخر...
در پایان باید بگویم واقعا نمیدانم پستهایی که تا حال حاضر نوشته‌ام تا چه اندازه به درد به خور و مفید بوده ،اما چیزی که میدانم اینه که سعی میکنم با مطالعه و تحقیق و با استفاده از کمی ذوق و سلیقه هنری ، مطالب و محتوایی را فراهم آورم که دو ویژگی داشته باشد :
۱ -محتوایی که آموزنده و مفید باشد
۲ - محتوایی که سرگرم کننده و جذاب باشد
و در نهایت بعد از این همه پرحرفی و در پایان این پست دوست دارم بدانم نظر شما چیست؟ آیا شما با ایده اصلی من در وبلاگ «لذت وبلاگ نویسی» موافق هستید؟
سلام. نوشته ی جالبی بود در مورد دغدغه هاتون و اهمیتی که وبلاگ نویسی برای شما داره.
امیدوارم وبلاگ نویسی هم روزی در ایران به جایگاه اصلی خودش برسه.
آقای میرزایی مطلب جالبی بود.
سلام آقای جلیلی
از اینکه به عنوان مدیر پراب یا همان وبلاگ نویسی حرفه‌ای ایران به وبلاگ بنده سر می‌زنید و به این شاگرد کوچکتان دلگرمی می‌دهید؛از شما تشکر میکنم.