اولین جمعه آبان ماه رو با سه مطلب در خدمت شما هستم، ابتدا کمی درباره اسمپرها در دنیای وبلاگ نویسی میگم ،سپس به وبلاگی اشاره میکنم که مدیر جوان آن، به نبرد در آسمانها میاندیشد و در بخش پایانی هم به کار خوب بهراد جاود( از بلاگرهای نام آشنای ایرانی)در روزهای اخیر در شبکههای اجتماعی میپردازم که به دنبال این است تا از شبکههای اجتماعی درست استفاده کند و آن را به دیگران هم یاد بدهد.
پس در ادامه با لذت وبلاگ نویسی همراه باشید
وقتی از دست اسپمرها کلافه میشویم...
گاهی اوقات و نه همیشه در لذت وبلاگ نویسی نظراتی دریافت میکنم که به هیچ وجه دوست ندارم اونها را تایید و منتشر کنم چون یا صرفا یک پیشنهاد برای تبادل لینک هستند و یا یکی از همون نظرات تبلیغی برای بعضی از فروشگاههای آنلاین و یا اینکه یک عبارت کوتاه مانند «پستی که نوشتی عالی بود» ،همان طور که میدانید همه اینها در ارتباط با موضوع لذت وبلاگ نویسی نیستند و نظرات اسپم (یا شاید هرزنامه معادل فارسی خوبی براش باشه) به حساب میآیند.
من از همان ابتدای راهاندازی این وبلاگ تصمیم گرفتم که نظرات اسپم را تایید و منتشر نکنم و در آینده هم اگر تشخیص بدهم که نظر و کامنتی بیارتباط با محتوای پستی که نوشتهام،هست جهت احترام به خوانندگان همیشگی وبلاگم، حتما آن را تایید و منتشر نخواهم کرد. بنابراین دوست دارم خوانندگان محترم لذت وبلاگ نویسی به این نکته توجه لازم را بکنن.
این مقدمه رو گفتم تا به پستی که در ابتدای هفته گذشته با عنوان شش راه ساده برای اینکه توی وبلاگتان کامنتها و نظرات بیشتری دریافت کنید در لذت وبلاگ نویسی منتشر شد، اشاره کنم انگیزه من از نوشتن این پست این بود که به خوانندگان کمک کنم که نظرات و کامنتهای پرمحتوایی رو در وبلاگهایی که دوست دارن و هر روز میخونن، ثبت کنن.
البته من در مطالب قبلی خودم هم درباره درباره نظر دادن و کامنت گذاشتن در یک وبلاگ نوشتهام مانند مطلب زیر
چگونه بعد از خواندن یک پست نظر بدهیم؟
اما اینکه من تاکید میکنم تا در بخش نظرات یک وبلاگ ،نظرات بهتری بدهیم به این دلیل است که معتقدم بخش نظرات یک پست در واقع ادامه همان پست هست که این بار نه به وسیله وبلاگ نویس بلکه توسط خوانندگان نوشته میشود و نشان از علاقهمندی و اشتیاق خوانندگان به موضوع و محتوای وبلاگ مورد نظر دارد.
وبلاگ نویسی که به نبرد در آسمان میاندیشد
از جمله اتفاقات بسیار خوبی که در طول چند ماه گذشته شاهد آن بودهام راهاندازی وبلاگی به نام کافه تاریخ است که توسط یک نوجوان دبیرستانی بسیار علاقهمند به موضوع تاریخ اداره میشود و با اینکه از راهاندازی آن چند ماهی نمیگذرد اما حسابی در کارش پیشرفت داشته است.
وبلاگ کافه تاریخ که چند ماهی از راهاندازی آن توسط آقای مهران قندی نمیگذرد قصد دارد تا به مرجع تاریخ جهان در میان وبلاگ های فارسی زبان تبدیل شود.
چند روز پیش آقای مهران قندی مدیر جوان کافه تاریخ، که همچنان با نظم و انضباط خوبی به دنبال انتشار محتوای با کیفیت در موضوع تاریخ هستن ، در پاسخ به ایمیل من که درباره اتفاقات اخیر و روند پیشرفت وبلاگ کافه تاریخ از ایشان پرسیده بودم ،این طور پاسخ دادن :
«راستش بزرگترین اتفاق این هست که بنده دوباره شروع کردم به نوشتنِ منظم و منسجم.. و شروع کار دو بخشِ جدیدِ، تاریخ به روایت تصویر و نبرد در آسمانها که یکی پنج شنبه و دیگری جمعه منتشر میشه. اما بگذارید کمی شسته رفته تر بنویسم همین هارو ؛
«کافه تاریخ دوباره فعالیتِ منسجم و منظم خودش رو شروع کرده که در حقیقت شاملِ انتشار ۵-۴ پست در هفته است که به غیر از دو مطلب، همه پیرو یک موضوع خاص هستند، مثلِ «جنگ ویتنام»، «انقلاب فرانسه»، «مسیحیت در تاریخ»، «نبرد در آسمان» و مطالب دیگر هم، «تاریخ به روایت تصویر / ده عکس از گذشته» و مطالبِ مختلفی از موضوعات مختلف، [منظورم پست های یک یا دو قسمتی مثل نماد دلار یا از این قبیل هست.] هستند. نخستین محصولِ کافه تاریخ، تاریخ تی وی، نخستین ویدئوکست فارسی تاریخی اینترنت هم بزودی منتشر خواهد شد که برای پاسخ دادن به سلایق مختلف/ با شیوه های مختلف و به صورت مالتی مدیا، هست.»
خب پاسخ مهران رو خوندید، به نظر من که خیلی فوقالعاده و خوب بود و امیدوارم مهران بتونه توی اهدافی که در کافه تاریخ داره موفق باشه و در آینده هم بتوانیم از مهران و کافه تاریخ بیشتر بشنویم.اما اگه دوست دارید که بیشتر با کافه تازیخ آشنا بشید و همینطور در این روز جمعه یک پست متفاوت بخونین و کمی هم سرگرم بشین ، دعوت میکنم پست برادران لومیر: پیشگامان سینما رو در کافه تاریخ بخونین.
ایدهای خوب از بهراد جاود،وبلاگ نویسی که از شبکههای اجتماعی درست استفاده میکند
راستش این روزها در فضای وب ایران کمتر کسی رو پیدا میکنیم که در فضای شبکههای اجتماعی به فکر تولید محتوای با کیفیت باشه، از این رو هر از گاهی سعی میکنم در لذت وبلاگ نویسی افراد موفق در زمینه تولید محتوا در شبکههای اجتماعی رو هم معرفی کنم.
یکی از بلاگرهای بسیار فعالی که تسلط خوبی در کار با شبکههای اجتماعی دارن آقای بهراد جاود هستن، ایشان در صفحه درباره وبلاگ شخصی خودشان اینطور خودشان را معرفی کردهاند:
«به صورت خلاصه در یک پاراگراف اگر بخواهم خودم را معرفی کنم باید بگویم یک وبلاگ نویس هستم، یک خوره تکنولوژی که شبکههای اجتماعی را جدی میگیرم و سعی می کنم درست از آنها استفاده کنم و درست استفاده کردن از شبکههای اجتماعی را به دیگران هم بیاموزم.»
اما این مقدمه بهانهای بود تا از کار مثبتی که آقای جاود این روزها در شبکههای اجتماعی انجام میده بگم.
این روزها بهراد جاود نکات و جملات زیبایی از وبلاگ نویسان برجسته ایرانی رو انتخاب میکنه و با استفاده از تصاویری زیبا و مرتبط در شبکههای اجتماعی منتشر میکنه که خود این عکسنوشتههای زیبا و پرمعنی میتونه به شناخته شدن وبلاگ نویسان ایرانی و وبلاگهای پرمحتوا هم کمک بکنه.
شما هم اگه کمی ذوق هنری دارین و کمی هم فتوشاپ بلد هستید میتوانید عکسنوشتههای خوبی در حوزه کاری خودتون منتشر بکنین.و یا اونها رو در شبکههای اجتماعی به اشتراک بگذارید.
دو نمونه از عکسنوشتههای آقای جاود رو در ادامه با هم میبینیم
خب امیدوارم از پست این هفته هم خوشتون اومده باشه،مثل همیشه منتظر نظرات خوب شما هستم
سلام
مطلب جالبی بود. البته من از فوتوشاپ استفاده نمیکنم. بلکه از اپی در iOS به نام quipio استفاده میکنم برای ساختن این عکس نوشتهها.
خیلی ممنون که در این باره توضیح دادید،،
من به این دلیل فتوشاپ رو پیشنهاد دادم چون به نظر من اگر کمی وقت داشته باشیم ،با استفاده از فتوشاپ نتایج خیلی بهتری به دست میاد
این که وبلاگنویسهای جوان رو معرفی میکنید، اون هم با این سبکِ جذاب که هم خودمونیه و هم روان و متشخص، کار فوقالعاده خوبیه. ممنونم ازتون.
مهران قندی نویسندهی فوقالعادهایه، و من، احتمالاً مثل خیلیهای دیگه، بهش حسودیم میشه که اینقدر زود راهش رو پیدا کرده، و مثل یه آدم با ده دوازده سال تجربه مینویسه.
وبلاگستان فارسی، واقعاً به وبلاگهایی مثلِ "لذت وبلاگنویسی" و "کافه تاریخ" محتاجه، تا دوباره به روزهای اوجش برگرده.
و به نظر من "کافه تاریخ" تنها چیزی که کم داره، حمایته و حمایت و حمایت؛ درست مثل کاری که شما میکنید. خدا نکنه یک روز وبلاگنویسهای تازهکار اما فوقالعاده بااستعدادِ ما، دلسرد بشن. و اون روز، وقتی که جای خالیشون اذیتمون میکنه، و دلمون برای نوشتههاشون تنگ میشه، باید ه لعنت به خودمون بفرستیم که چرا ازشون هواداری نکردیم.
خیلی ممنونم آقای شیبانی
امیدوارم همانطور که گفتی ،بتوانم قدم کوچکی در حمایت از بلاگرهای جوان و با استعداد ایرانی بردارم.
سلام.مثل همیشه مطالبتون مفید هست.در مورد کامنتها حق با شماست.خیلی اسپم برام میاد.آقای جاوید هم نشون داده وبلاگنویس حرفه ای هست.