از یک وبلاگ موسیقی تا یک وبلاگ حقوقی

در پست قبل قرار بر این شد که تجارب تلخ و شیرین خودتان درباره وبلاگ نویسی را به زبانی ساده بنویسید و برای من بفرستید تا به نام خودتان در لذت وبلاگ نویسی منتشر کنم.دوست عزیزمان جناب آقای محمد عباسی فرد اولین قدم را برداشته‌اند و طی مطلبی با عنوان «از یک وبلاگ موسیقی تا یک وبلاگ حقوقی» تجارب خودشان را در زمینه وبلاگ نویسی با ما به اشتراک گذاشته‌اند که دعوت می‌کنم نوشته زیبای ایشان را در ادامه این مطلب بخوانید

 محمد عباسی فرد : با توجه به ایده‌ای که جناب میرزایی عزیز طرح نموده‌اند ، دوست دارم با مشارکت خود ، سهم کوچکی در آن داشته باشم ، از همین رو شما بزرگواران را به خواندن بخشی از تجربیات خود از دنیای وب ، مخصوصا وبلاگ نویسی ، دعوت می نمایم .

قطعا اگر شما هم یک نوجوان 16 ساله باشید که از دنیای وب و وبلاگ نویسی چیزی نمی داند ، برای شروع دست به ثبت یک وبلاگ موقت می زنید تا با آن وبلاگ و یادگیری های اولیه ، بتوانید قدم های بعدی خود را محکم تر بردارید .

من هم از این موضوع مستثنی نبودم و با انتخاب سرویس وبلاگ دهی بلاگفا ، قدم در این راه گذاشتم .

آن زمان ها ( کمی هم الان ) علاقه شدید به موزیک ، خواننده ها و گوش دادن به آثارشان داشتم ، همین امر موجب شد تا خیلی جدی در تابستان 87 با ثبت وبلاگ " سانگ پُرتال " در بلاگفا ، اولین وبلاگ قرص و محکم خود را ثبت نمایم . یادم است آن تابستان تمام وقت درگیر همین وبلاگ بودم آن هم با اینترنت آن زمان که Dial-up بود ، از سرعت پایین اش گرفته تا اشغال خط تلفن که در خانه ایجاد مزاحمت می کرد .

اما با پایان تابستان و شروع مدارس ، وبلاگ موسیقی من هم رو به فراموشی رفت تا سال 90 که با ورودم به دانشگاه در رشته حقوق ، تصمیم به پایه گذاری وبسایتی حقوقی با نام دادیاری در سال 90 گرفتم تا با استفاده از تجربیات و علاقه ام در زمینه وب ، به نشر آموخته های حقوقی ام بپردازم.

با گذشت یک سال به دلیل عدم توان پرداخت هزینه های سایت ، آن را حذف و در سال 92 با ایده و نگرشی جدید ، اینبار وبلاگ حقوق برای زندگی را ثبت کردم و از آن اتفاق بسیار خرسند هستم ، چرا که با وبلاگ حقوق برای زندگی ، لذت وبلاگ نویسی واقعی را تجربه کردم .

اما با گذشت 7 ماه از فعالیت وبلاگ حقوق برای زندگی ، به خاطر ورود به مقطعی حساس از زندگی ، از این وبلاگ خوب دل کندم .

فی الحال هم به دلیل علاقه ، با وبسایت و وبلاگی شخصی روزگار سپری می کنم .

سعی کردم خلاصه ای از داستان وبلاگ نویسی ام را بیان کنم تا با این پیش زمینه ، از تجربیات خود در این چند سال بگویم .

در این مدت ، من هم ضرر کردم و هم سود ، اما متاسفانه بیشتر ضرر کردم تا سود !!

چرا ؟!!

چون زمانی که از دست برود ، دیگر قابل بازگشت نیست .

خیلی از زمان های سودمند من ، به خاطر بی هدف بودن در وبلاگ نویسی و وب گردی سوخت شدند و دیگر نمی توانم آن ها را برگردانم .پس خواهشمندم اگر قصد قدم نهادن در این مسیر را دارید ، هدفمند عمل کنید ، وقت خود را صرف کار های بیهوده نکنید ، چرا که اینترنت پتانسیل بالایی در گرفتن وقت انسان دارد .من مدتی را به این صورت متضرر شدم ، اما وقتی به مسیرم جهت دادم ، ضرر نکردم که هیچ ، سودهای معنوی فراوانی هم عایدم شد .

اما چرا سود معنوی ، سود مادی نه ؟!!

چون برای داشتن سود مادی در این راه ، به تلاش چند برابر نیاز است و همچنین بودن فاکتور های گوناگون دیگر ، که صحبت راجع این امر ، خارج از بحث ما است که دوست ندارم طولانی شدن متن ، باعث خستگی مخاطب شود ، به همین دلیل به بیان مهمترین و بزرگترین تجربه ام که در متن فوق ذکر کردم ، بسنده می کنم .

در آخر باز هم خواهش می کنم با هدف از پیش تعیین شده در این مسیر  قدم بگذارید که در این صورت موفق خواهید بود و اگر نه متضرر می شوید 

و همیشه به یاد داشته باشید که

زمان رفته باز نمی گردد ...